Back on track. 9 AM in het 3 Palms hotel in Scottsdale, Arizona, het Beverly Hills van Phoenix. Superkamer, heerlijk hotel, en nog spotgoedkoop ook. Schijnt normaal te zijn hier this time of year. 's Zomers is een verblijf in de Golden Corridor van deze staat een prijstechnisch lachertje. Het toeristenseizoen is hier dan ook omgedraaid: in de winter ontvluchten een hoop mensen (mn pensionado's) het koude noorden om in the Valley of the Sun (Phoenix eo) zonne-energie op te doen. In de zomer is het gewoonweg te warm. De hitte staat de stad niet in de weg gigantisch te exploderen. Phoenix spreidt zich snel uit en gaat in dat opzicht Los Angeles achterna: een groot agglomeraat van eindeloos kaarsrechte wegen en uitgestrekte huizenblokken, golfbanen en shopping malls. Gisteravond 'eventjes' downtown opgezocht (dat zou Scottsdale namelijk betrekkelijk uniek maken, de aanwezigheid van een downtown), maar zelfs dat gebied is zo enorm opgerekt dat je niet maar zo eventjes een paar restaurantjes gaat checken..zelfs hier heb je eigenlijk je auto nodig. Compact kennen ze hier niet. Is ook verre van noodzakelijk want ruimte in overvloed. Op de lange weg er naartoe zagen we richting Phoenix al 'land for sale'-borden midden in de woestijn staan..bizar. De techniek zorgt er verder voor dat het voor mensen bewoonbaar wordt. Zo lagen er tussen de prachtige woestijnnatuur van Arizona hectares fris groene landbouwgrond, een heel maf gezicht. Nog maffer: het is te warm om op het terras te zitten hier. Maar dat willen we natuurlijk wel dus ook hier hebben de Amerikanen wat op gevonden: sproeinevel, een constante zalig koele mist die over het terras wordt gespoten.

De Sonora desert vonden we in Californië nog een tikkeltje saai, weinig boeiende flora. Ongeveer gelijk met het oversteken van de staatsgrens veranderde dit en zagen we ineens prachtige rode rotsformaties en heel bijzondere planten waaronder de bekende meterhoge cactussen (van Lucky Luke). De Rest Areas langs de Interstate 10 waren in Arizona trouwens ook veel mooier dan die in Californië..alleen vind ik het persoonlijk dan weer niet zo prettig om direct bij het openen van de autodeur een dikke hagedis te zien zitten. Nog minder om achter de parkeerplaats een bord te zien staan dat er giftige slangen en schorpioenen zitten hier, dat kan ik dus echt niet hebben!

Zo, Karen zet nu een kopje koffie, ik kom net uit de gym waar ik een dik uur op de loopband heb gestaan. De illusie dat ik in deze mooie contreien buiten zou kunnen lopen heb ik laten varen. Way too hot! Zometeen uitchecken, misschien nog eventjes de wat-voor-downtown-moet-doorgaan opzoeken en dan hebben we alweer een lange rit (met een paar leuke uitstapjes als de tijd het toelaat) voor de boeg, heading for the Big One, de Grand Canyon. We zitten daar twee nachten in Grand Canyon Village, da's wel lekker, eventjes een versnelling lager. See ya!